Bielowicko to malownicza wieś leżąca na Śląsku Cieszyńskim, niedaleko Grodźca, między Jasienicą a Skoczowem. Blisko tutaj także z Bielska-Białej. Drewniany kościół św. Wawrzyńca ulokował się w jej centralnym miejscu. Ten rzymskokatolicki obiekt powstał w 1541 roku. Trzeba nadmienić, iż w okresie reformacji użytkowali go luteranie, których w regionie jest do teraz wielu. Mieści się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego w pętli pszczyńskiej. Zapiski podają, że już w XIV wieku był tutaj kościół.

Kościół w Bielowicku

Ciekawostką jest fakt, że powszechnie uważano, iż świątynia powstała w 1701 roku, jednak badania dendrochronologiczne przeprowadzone w 2009 roku potwierdziły, że kościół zbudowano w 1541 roku. Wtedy też ustalono, że prezbiterium było płaskim pułapem, a obecny stan jest wynikiem prac remontowych z 1773 roku. Jedyną niewiadomą jest określenie czasu budowy wieżyczki dzwonnej powyżej nawy, gdyż jej drewno nie nadawało się do analizy dendrochronologicznej.

W 1756 roku miał miejsce ogromny i tragiczny w skutkach pożar Skoczowa (w sumie dwukrotnie w XVIII wieku: 1713 i 1756) i od tego czasu kościółek stał się celem pielgrzymek na coroczny odpust 10 sierpnia, gdyż św. Wawrzyniec jest patronem ochrony przed pożarami. Mieszkańcy Skoczowa ślubowali po pożarze, że będą zanosić prośby do świętego, by opiekował się Skoczowem. Świątynia była restaurowana i remontowana dość obszernie w 1950 roku.

Orientowana świątynia

Kościół jest orientowany i w konstrukcji drewnianej, oszalowany gontem i postawiony na kamiennej podmurówce. Prostokątna nawa plus węższe, zamknięte trójbocznie prezbiterium z przylegająca prostokątną zakrystią jest doskonale widoczne. Od strony południowej nawy mieści się kwadratowa kruchta, przez której wejście, notabene drewniane, stanowi fazowany portal, a także drzwi wzbogacone XVIII-wiecznymi okuciami.

Z kolei zachodni portal jest fazowany, koszowy i także mający drzwi z wyposażonymi w te same XVIII-wieczne okucia. Jest jeszcze portal znajdujący się pomiędzy prezbiterium a zakrystią, jest fazowany i segmentowy. W świątyni jest kwadratowa wieża słupowa. Jest ona zwieńczona niewielką kopułą, która jest obita gontem i wyciętymi koronkowo okapnikami. Po zewnętrznej stronie kościoła mieszczą się soboty, obite deskami, po zachodniej stronie wyższe, osłonięte pulpitowym, gontowym dachem.

Wyposażenie

Wyposażanie kościoła i jego datowanie także jest problematyczne. Najbardziej cennym jego elementem jest tryptyk ołtarzowy. W jego centralnej części mieści się scena tzw. Sacra Conversazione (święta rozmowa), z przedstawieniem Maryi w towarzystwie św. Piotra i św. Wawrzyńca. Możliwe, że ten tryptyk pochodzi z pierwotnego wyposażenia świątyni? Z kolei na skrzydłach mieszczą się wizerunki św. Katarzyny i św. Barbary, w zwieńczeniach wizerunki proroków Jeremiasza i Izajasza oraz św. Jana Nepomucena i Jana Kantego, a także św. Szczepana.

Bardzo cenna jest także barokowa ambona z 1701 roku, w której skład wchodzi ornament i rzeźbione wizerunki trzech ewangelistów: Boga Ojca, ojców Kościoła, Michała Archanioła i aniołów, które są przykryte baldachimem z figurkami aniołów w zwieńczeniu.

Co jeszcze?

Poza wspomnianymi elementami wyposażenia znajdują się tutaj: XVIII-wieczne, późnobarokowe obrazy Matki Boskiej Różańcowej z piętnastoma scenami z życia Maryi i Jezusa, wizerunki św. Dominika, św. Klary, a także czternaście stacji drogi krzyżowej z tego samego okresu wykonanych w stylu ludowym, komplet XIX-wiecznych ławek oraz trzy żyrandole z połowy XVIII wieku plus dwa kryształowe i jeden drewniany. Tęczowy łuk posiada profilowane asymetryczne wykroje. Chór muzyczny jest wsparty na dwóch słupach i posiada zaokrąglony występ w części środkowej.

Na zewnątrz znajduje się cmentarz, a od strony wejścia stoi kamienny krucyfiks i statua Jezusa na kolumnie z tablicą fundacyjną Kółka Rolniczego z 1997 roku. Rozpościera się tutaj malowniczy widok na szczyty Beskidu Śląskiego i Małego. Niedaleko stoi kamienny ołtarz polowy, mający drewniane zadaszenie w kształcie szałasu. Obok drogi, która prowadzi do świątyni, mieści się kamienny krzyż z 1902 roku.

Źródło:

[1] https://web.archive.org/web/20120924000326/http://www.drewnianyslask2.za.pl/bielowicko.html

Tomek

Uwielbiam odkrywać miejsca, w których nie byłem. Chodzę po górach i podróżuję. Interesuje mnie historia, sport oraz etnografia. Zajmuję się także genealogią rodzinną.