Przemierzając okolicę Gorlic, trafiliśmy wreszcie do Libuszy, gdzie wcześniej wiedzieliśmy, iż mieści się tutaj muzeum przemysłu naftowego i etnografii. Niestety placówka była zamknięta. Postanowiłem jednak zrobić zdjęcia z tego, co z perspektywy „zewnątrz” udało się zobaczyć i trochę na sucho opisać to miejsce, korzystając z dostępnych źródeł. W przewodnikach i opisach znajduje się informacje, że jest to muzeum prywatne, jednak nieprawdą jest, iż otwarte jest ono w dni robocze.

Nic, dlatego że te tereny są dla mnie szczególne, to kiedyś osobiście zwiedzę je w całości i odpowiednio zaktualizuję ten wpis.

Do muzeum bardzo prosto trafić samochodem. Jechaliśmy od strony Biecza i skręciliśmy w stronę Sękowej, gdyż tamtejszy kościół wpisany na listę UNESCO był jednym z naszych głównych celów. Placówka ulokowana jest zaraz przy drodze i nie ma problemu z jej przeoczeniem. Miejsce powstało w 1977 roku z inicjatywy Anny i Tadeusza Pabisów, byłych pracowników przemysłu naftowego. W rejonie nie brakuje przecież miejsc bezpośrednio związanych z przemysłem naftowym, do jakich zaliczyć można m.in. muzeum w Gorlicach oraz w Bóbrce, a także skansen w Łosiu.

Muzeum i jego wyposażenie

Składa się ono z dwóch części. Pierwszą stanowi dział przemysłu naftowego, gdzie mieszczą się eksponaty związane z górnictwem i przetwórstwem ropy naftowej. Do nich zaliczyć można: destylarnię nafty z 1856 roku, kuźnię kopalnianą z połowy XIX wieku, mapy, wiele dokumentów, galony na naftę wykonane z ceramiki, modele szybów z lat 1852-1939, narzędzia, przyrządy wiertnicze i mundury. W tym miejscu zgromadzono także około 500 biogramów górników i nafciarzy.

Drugi dział jest etnograficzny, gdzie można zobaczyć dawne meble, przedmioty używane na co dzień, narzędzia rolnicze, stroje, obrazy oraz takie zabytki techniki jak maszyny do szycia, radioodbiorniki czy patefon.

Jeszcze tu wrócę…

Nie było mi dane osobiście obejrzeć tej ekspozycji. Będąc w okolicy, sprawdzę, czy muzeum
jest otwarte. Uważam, jednak iż wiele podobnych placówek reklamowanych jest przez te oficjalne „brązowe” tabliczki, które zachęcają drogowców do odwiedzenia danego miejsca, a w rzeczywistości wizyta w te miejsca z tzw. “spontanu” wymaga zastanowienia. Trochę przykro jest, gdy nie można zwiedzić takich miejsc, tym bardziej, gdy powszechnie są opisywane w przewodnikach, folderach i oficjalnych regionalnych stronach internetowych.

Jeżeli ktoś ma informacje na temat muzeum, zdjęcia oraz własne opinie, to proszę o kontakt lub komentarz.

Źródło:

[1] https://pl.wikipedia.org/wiki/Muzeum_Przemys%C5%82u_Naftowego_i_Etnografii_w_Libuszy

Tomek

Uwielbiam odkrywać miejsca, w których nie byłem. Chodzę po górach i podróżuję. Interesuje mnie historia, sport oraz etnografia. Zajmuję się także genealogią rodzinną.