Rezerwat Archeologiczny i gród w Gieczu

Rezerwat Archeologiczny w Gieczu to jedno z najważniejszych miejsc związanych z początkami państwa polskiego. Leży w Wielkopolsce, na terenie dawnego grodu wczesnopiastowskiego, i już za czasów Mieszka I oraz Bolesława Chrobrego pełnił rolę jednego z kluczowych ośrodków młodego państwa Piastów. Od XVIII wieku ludzie nazywają tę okolicę Grodziszczkiem. Dziś można tu zobaczyć wiele interesujących obiektów: muzeum, stanowiska archeologiczne, plebanię, kościół parafialny oraz osadę edukacyjną. Gród w Gieczu to zrekonstruowany fragment grodu, w którym można poczuć atmosferę wczesnego średniowiecza. Regularnie organizowane są tu liczne wydarzenia historyczne i edukacyjne.

Giecz kiedyś i obecnie

Choć obecnie Giecz to spokojna, niewielka miejscowość, tysiąc lat temu tętnił życiem. Już pod koniec IX wieku powstawały tu monumentalne budowle: kamienne palatium z kaplicą w formie rotundy oraz przedromański kościół. W sąsiedztwie funkcjonowało cmentarzysko i osada targowa z romańskim kościołem, które razem z grodem tworzyły ważny ośrodek wczesnopiastowski.

Widok na dwie drewniane chaty w skansenie archeologicznym. Na pierwszym planie po prawej stoi duża chata o konstrukcji zrębowej z bali, ze stromym dachem krytym strzechą i szczytem oszalowanym deskami. Przed nią, na trawie, znajduje się drewniany stół z ławami. W głębi po lewej stronie widać mniejszą chatę o ścianach wylepionych gliną (szachulcową lub plecionkową), również krytą strzechą. W tle widoczny jest zielony wał grodziska i fragment drewnianej palisady. — Dwie zrekonstruowane chaty średniowieczne: jedna o konstrukcji zrębowej, druga oblepiona gliną, obie kryte strzechą.

Gród w Gieczu – rekonstrukcja

Osada edukacyjna pozwala zobaczyć, jak mógł wyglądać gród w dawnych czasach. Choć jest to rekonstrukcja, skansen prezentuje się bardzo atrakcyjnie i, co więcej, pozwala z łatwością wyobrazić sobie, jak wyglądało życie we wczesnym średniowieczu. W Gieczu naprawdę nie brakuje ciekawych miejsc, a wizyta tutaj zawsze okazuje się inspirującym przeżyciem.

Obszar Grodziszczka

Współczesny Rezerwat Archeologiczny pozwala zajrzeć w tamte czasy. W budynku muzealnym czeka wystawa prezentująca historię grodu i kasztelanii gieckiej. W obrębie wałów widać kamienne fundamenty palatium oraz pozostałości kościoła grodowego, nad którymi archeolodzy nadal prowadzą prace. Według przekazów świątyni tej nigdy nie ukończono. Na terenie grodziska znajduje się także piękny, XVIII-wieczny drewniany kościół św. Jana Chrzciciela i Matki Bożej Pocieszenia, stojący niemal na miejscu dawnego kościoła kamiennego. Na szczycie wału wznosi się współczesna dzwonnica z zabytkowym dzwonem z 1515 roku. Tuż obok odtworzono osadę edukacyjną z drewnianymi chatami otoczonymi palisadą, która przenosi zwiedzających w realia dawnego życia.

Całość tworzy wyjątkowe miejsce na Szlaku Piastowskim — idealne do odkrywania najstarszych dziejów Polski.

Zdjęcie przedstawia makietę architektoniczną kamiennego kościoła w stylu romańskim (prawdopodobnie rekonstrukcja historyczna, np. kościoła św. Jana Chrzciciela w Gieczu). Budowla posiada prostokątną nawę krytą dwuspadowym, ciemnym dachem oraz masywną część frontową (westwerk) z dwiema cylindrycznymi wieżami po bokach i wyższą, prostokątną wieżą pośrodku. Wieże boczne zwieńczone są stożkowymi dachami. W murach imitujących kamienne ciosy widać małe, łukowate okna. Makieta stoi na zielonym podłożu na tle jasnego nieba i drzew.

Rekonstrukcja wczesnośredniowiecznej osady z drewnianymi chatami krytymi strzechą.

Wnętrze zrekonstruowanej, średniowiecznej chaty wykonanej z surowych bali drewnianych. Światło wpada do środka przez szpary między belkami dachu i ścian. Wyposażenie jest proste i surowe: po lewej stoi mały drewniany stołek (zydel), a obok niego prosty stół zrobiony z desek, na którym stoją trzy gliniane miski. Na ścianie wisi drewniana półka na sznurkach. Na podłodze stoi duży, pleciony kosz wiklinowy. Konstrukcja dachu jest widoczna od wewnątrz, ukazując drewniane poszycie.

Wnętrze drewnianej chaty o konstrukcji zrębowej z prostym stołem, glinianymi naczyniami i wiklinowym koszem.

Wąska, drewniana kładka zbudowana z desek i bali, prowadząca w głąb kadru przez teren porośnięty gęstą roślinnością i wysokimi trawami. Na końcu pomostu znajduje się zamknięta drewniana furta osadzona w palisadzie z zaostrzonych pali. Krajobraz wokół to podmokła łąka lub torfowisko. W tle widać linię horyzontu z drzewami i polami uprawnymi.

Drewniana kładka prowadząca przez podmokłą łąkę do bramy w palisadzie.

Niewielka drewniana chata (półziemianka) o konstrukcji zrębowej, częściowo wkopana w ziemię. Budynek ma stromy, dwuspadowy dach sięgający niemal do gruntu, pokryty warstwą ziemi i trawy. Widoczny jest szczyt budynku z wejściem – niskim, prostokątnym otworem drzwiowym bez drzwi. Przed wejściem i po bokach chaty ułożone są sterty kamieni polnych. W tle widać zielony trawnik oraz fragment większego, nowoczesnego budynku z brązowym dachem.

Rekonstrukcja półziemianki o konstrukcji zrębowej z dachem porośniętym trawą.

Wolnostojąca, zrekonstruowana chata wczesnośredniowieczna zbudowana z okrągłych bali drewnianych w konstrukcji zrębowej. Budynek ma stromy dach pokryty strzechą. W ścianie frontowej widoczne jest prostokątne wejście oraz mały otwór okienny. Przed chatą ustawiono drewniany stół z ławami oraz kilka pniaków służących do siedzenia. Teren wokół to trawnik, a w tle widać drewnianą palisadę obronną oraz drzewa.

Rekonstrukcja drewnianej chaty zrębowej krytej strzechą, z ławami i pieńkami przed wejściem.

Wnętrze zrekonstruowanej chaty o ścianach z drewnianych bali uszczelnianych gliną lub mchem. W narożniku stoi prosty, pionowy warsztat tkacki wykonany z surowych gałęzi, na którym rozpięta jest biała tkanina (osnowa) z obciążnikami u dołu. Obok warsztatu wiszą pęki suszonych roślin (lnu lub konopi). Na ścianie po prawej stronie przymocowana jest biała tablica z czarno-białym rysunkiem instruktażowym, przedstawiającym kobietę pracującą przy takim samym krosnie. Pod ścianą stoi prosta drewniana ława.

Wnętrze drewnianej chaty z pionowym warsztatem tkackim i tablicą edukacyjną pokazującą sposób jego użycia.

Wnętrze zrekonstruowanej chaty o ścianach z surowych bali drewnianych uszczelnianych mchem lub gliną. Wyposażenie jest proste i rustykalne. Pod ścianą stoi masywny stół wykonany z grubych desek i pni, na którym znajdują się dwie drewniane miski (jedna z łyżką) oraz mały koszyczek. Przed stołem stoi prosta ławka na trzech nogach, na której leży okrągła drewniana deska. W rogu pomieszczenia znajduje się niska prycza do spania, a na klepisku (podłodze z ubitej ziemi) stoi drewniany pieniek.

Wnętrze drewnianej chaty z prostym stołem, ławami i naczyniami, w rekonstrukcji osady słowiańskiej.

Szeroki widok na teren skansenu archeologicznego (Osada Edukacyjna w Gieczu) w słoneczny dzień. Na dużym, zielonym trawniku rozproszone są rekonstrukcje drewnianych chat krytych strzechą. Po lewej stronie widać kamienne stopnie prowadzące na wyższy poziom. W centrum i po prawej znajdują się drewniane pieńki do siedzenia oraz tarcze strzelnicze. W tle wznosi się porośnięty trawą i drzewami wał ziemny dawnego grodu. Scenerię dopełniają drzewa w jesiennych barwach oraz błękitne niebo.

Panorama zrekonstruowanej osady średniowiecznej z drewnianymi chatami na trawniku i wałem grodziska w tle.

Niewielka, prostokątna wiata lub budynek gospodarczy w skansenie archeologicznym. Konstrukcja opiera się na drewnianych słupach, a niskie ściany wykonane są z poziomej plecionki z gałęzi (wierzbowych lub leszczynowych). Budynek przykrywa duży, dwuspadowy dach kryty strzechą, sięgający nisko nad ziemię. Na powierzchni dachu widać wyraźny, ciemny cień rzucany przez stojący obok drogowskaz lub słup w kształcie krzyża. U podstawy ścian ułożone są kamienie polne. W tle po lewej stronie widać fragment drewnianej bramy wjazdowej do osady.

Rekonstrukcja wiaty o ścianach z plecionki i dachu krytym strzechą, z wyraźnym cieniem rzucanym na dach.

Dwie zrekonstruowane chaty średniowieczne: jedna o konstrukcji zrębowej, druga oblepiona gliną, obie kryte strzechą.

Wnętrze drewnianej chaty o konstrukcji zrębowej. Na ścianie wykonanej z surowych bali, uszczelnionych gliną lub mchem, rozpięta jest duża, wyprawiona skóra zwierzęca z brązowo-szarym futrem (prawdopodobnie dzika, jelenia lub krowia). Na górnej belce pod sufitem leżą dwie małe, pomarańczowe dynie oraz pęk suszonych ziół. Po lewej stronie widoczny jest fragment niebieskiej tablicy informacyjnej.

Duża skóra zwierzęca z futrem wisząca na ścianie drewnianej chaty.

Widok na podłużny, parterowy budynek wykonany z ciemnego drewna, pełniący prawdopodobnie funkcję muzeum lub budynku administracyjnego (jest to budynek Rezerwatu Archeologicznego w Gieczu). Budowla ma duży, dwuspadowy dach pokryty brązowym gontem lub dachówką, z kominami i oknami dachowymi. Okna na parterze są zabezpieczone drewnianymi okiennicami. Budynek stoi na niewielkim wzniesieniu porośniętym trawą. Wokół rosną drzewa, a po lewej stronie stoi nowoczesna latarnia parkowa.

Drewniany budynek o konstrukcji zrębowej z dużym brązowym dachem, stojący na zielonym terenie.

Na ścianie wykonanej z drewnianych bali wisi rekonstrukcja damskiego stroju z wczesnego średniowiecza. Składa się on z białej koszuli z długim rękawem oraz wierzchniej, wełnianej sukni w kolorze bordowym (biskupim). Suknia przepasana jest kolorową, tkaną krajką (pasem) w żółto-czerwone wzory, a u pasa wisi mała, biała sakiewka. Obok sukni, na sznurku rozciągniętym wzdłuż ściany, wiszą różnorodne, długie, tkane pasy (krajki) o geometrycznych wzorach i kolorach: żółtym, czerwonym, niebieskim i brązowym.

Bordowa suknia z krajką oraz wiszące obok kolorowe pasy tkane.

Widok przez otwór wejściowy do wnętrza drewnianej wiaty o ścianach wykonanych z plecionki (poziomo ułożonych gałęzi). Na pierwszym planie leży duży, przewrócony wiklinowy kosz. W głębi widać prosty warsztat tkacki (krosno do krajek) ustawiony na ławie, a także inne narzędzia i materiały rzemieślnicze. Pod tylną ścianą stoi stół, na którym znajdują się mniejsze koszyki. Przez ażurowe ściany wiaty widać zieleń trawnika i drzewa na zewnątrz.

Wnętrze zrekonstruowanej wiaty warsztatowej ze ścianami z plecionki, wyposażonej w kosze i proste narzędzia.

Wnętrze zrekonstruowanej chaty o konstrukcji zrębowej z bali uszczelnianych gliną. W rogu pomieszczenia, na ziemi otoczonej kamieniami, znajduje się wygaszone palenisko, nad którym na trójnogu wisi czarny kociołek. Na ścianach zawieszone są pęki suszonych ziół oraz girlandy (prawdopodobnie suszonych grzybów lub owoców). Po prawej stronie stoi masywny drewniany stół z naczyniami (dzbankiem, miskami) oraz stołek (zydel). Na pierwszym planie po lewej leży futro zwierzęce.

Wnętrze drewnianej chaty z paleniskiem, wiszącymi ziołami i prostymi sprzętami kuchennymi.

Wnętrze drewnianej chaty o konstrukcji zrębowej. Centralnym elementem jest wisząca na ścianie z bali długa, jasnozielona suknia bez rękawów, przepasana ciemną krajką. Na piersi suknia ozdobiona jest czerwonym haftem w kształcie rombu, a u dołu ma biały pas z żółtym wzorem koła. Nad suknią wisi ozdoba głowy z frędzlami. Wokół rozmieszczone są inne przedmioty codziennego użytku: gliniane naczynia na półkach, drewniane niecki i kosze na podłodze, a także wiszące pęki suszonych ziół i czaszka zwierzęca na słupie konstrukcyjnym.

Wnętrze drewnianej chaty z paleniskiem, wiszącymi ziołami i prostymi sprzętami kuchennymi.

Tomek

Uwielbiam odkrywać miejsca, w których nie byłem. Chodzę po górach i podróżuję. Interesuje mnie historia, sport oraz etnografia. Zajmuję się także genealogią rodzinną.

Rezerwat Archeologiczny i gród w Gieczu

Giecz kiedyś i obecnie

Gród w Gieczu – rekonstrukcja

Obszar Grodziszczka

Powiązane wpisy

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi