Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Żabnicy
Na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego, w beskidzkiej pętli, nie sposób nie zauważyć wyjątkowego obiektu sakralnego. Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Żabnicy to miejsce o bogatej historii, głęboko zakorzenionej w życiu lokalnej społeczności.
Żabnica pod opieką sąsiednich parafii
W XVII wieku Żabnica należała do parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Radziechowach. Od 1673 roku, po odłączeniu od tej parafii, miejscowość została włączona do parafii Matki Bożej Wniebowzięcia w Milówce, erygowanej w 1625 roku. Pod koniec XIX wieku mieszkańcy zaczęli jednak coraz wyraźniej odczuwać potrzebę uniezależnienia się – droga do kościoła parafialnego w Milówce dla niektórych wynosiła nawet 15 kilometrów.
Budowa własnego kościoła (1910–1914)
W odpowiedzi na te potrzeby wikariusz z Milówki, ks. Jan Figuła, za zgodą proboszcza ks. Tomasza Ciszka, powołał Komitet Budowy Kościoła. W 1910 roku rozpoczęto budowę drewnianej świątyni. Drewno pozyskiwano z lasu gminnego oraz z darów arcyksięcia Karola Stefana Habsburga. Cieśle z Żabnicy, pracując społecznie pod nadzorem majstra, wznieśli kościół, który ukończono w 1914 roku. W tym samym roku nowy proboszcz, ks. Piotr Padykuła, dokonał jego uroczystego poświęcenia.
Rok później dobudowano dzwonnicę i zakupiono dwa dzwony, które jednak w czasie I wojny światowej zostały zarekwirowane przez wojsko austro-węgierskie. W 1918 roku dekretem Kurii Biskupiej w Krakowie Żabnica uzyskała status samodzielnej parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej. W latach 1921–1922 zakupiono nowe dzwony.
Rozwój parafii w dwudziestoleciu międzywojennym
W lipcu 1922 roku odbyła się pierwsza wizytacja kanoniczna, przeprowadzona przez biskupa Adama Sapiehę. Do bierzmowania przystąpiło wówczas ponad 600 osób. W 1928 roku powstało Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej, a w 1931 roku wizytację duszpasterską przeprowadził biskup sufragan Rospond. W 1938 roku młodzież z Żabnicy uczestniczyła w ogólnopolskim Zlocie Młodzieży z okazji 20-lecia odzyskania niepodległości.
Tragiczne wydarzenia II wojny światowej
3 września 1943 roku niemieccy żołnierze dokonali w Żabnicy egzekucji 11 osób oskarżonych o pomoc partyzantom. To dramatyczne wydarzenie wstrząsnęło całą parafią i przyczyniło się do nagłej śmierci ówczesnego proboszcza ks. Gabriela Zemanka, który był świadkiem tej tragedii.
Powojenny rozwój parafii
Po wojnie parafia sukcesywnie się rozwijała. W 1948 roku otrzymała 7 hektarów lasu, a w 1950 roku rozpoczęto budowę kaplicy na Skałce. Instalacja elektryczna do kościoła i nowej plebanii została doprowadzona w 1953 roku. W 1956 roku ks. Karol Śmiech uzyskał zgodę na powiększenie kościoła, a w 1960 roku zakończono jego wystrój wewnętrzny.
W 1963 roku do parafii przybyły siostry Albertynki, które dwa lata później zamieszkały w nowym budynku klasztornym. Z kolei w 1966 roku, na mocy dekretu biskupa Karola Wojtyły, Żabnica formalnie stała się pełnoprawną parafią. W kolejnych latach przeniesiono i wyremontowano kaplicę na Skałce, odnowiono ołtarze, dach pokryto blachą miedzianą, powiększono cmentarz oraz położono nową posadzkę. Rok 1998 przyniósł temat, gdzie poświęcono Dom Spokojnej Starości przy klasztorze sióstr Albertynek.
Architektura i wyposażenie kościoła
Kościół wznosi się na kamiennej podmurówce. Posiada dwukalenicowy dach kryty blachą oraz zachodnią wieżę zwieńczoną baniastym hełmem. Prezbiterium ma wieloboczne zamknięcie, od północy przylega zakrystia, a po bokach nawy znajdują się dwie kaplice. Nad wnętrzem rozciąga się płaski strop, a wystrój utrzymano w stylu neobarokowym.
Na ołtarzu głównym, wykonanym w 1914 roku przez rzeźbiarza Jarząbka z Kęt, znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem w metalowych sukienkach. Wnętrze uzupełniają ołtarze boczne św. Józefa i św. Anny, ambona, organy z 1966 roku, drewniane żyrandole oraz stacje drogi krzyżowej. Ściany obito drewnianymi deseczkami.
Kościół ma 34 metry długości, 18 metrów szerokości i 6,7 metra wysokości wewnątrz. Wieża z krzyżem osiąga 25 metrów wysokości. Na wieży wiszą trzy dzwony: „Matka Boża Królowa Polski”, „Św. Józef” oraz „Św. Barbara”.Źródło:
[1] https://www.parafiazabnica.pl/
Uwielbiam odkrywać miejsca, w których nie byłem. Chodzę po górach i podróżuję. Interesuje mnie historia, sport oraz etnografia. Zajmuję się także genealogią rodzinną.