Cmentarz choleryczny w Krerowie
Na terenie parafii w Krerowie znajduje się cmentarz choleryczny. Miejsce to jest mało znane, jednak warto wspomnieć o osobach, które zostały tu pochowane. Nekropolia położona jest w nietypowym, trudno dostępnym punkcie, do którego niewielu wie, jak trafić. Przedstawiamy więc podstawowe informacje na jej temat oraz kilka zdjęć z naszej wizyty.
Epidemia cholery w Poznaniu w 1848 roku
Epidemia cholery wybuchła w Poznaniu w drugiej połowie sierpnia 1848 roku i trwała do 24 listopada tego samego roku. Chorobę przywleczono do miasta ze Szczecina i Wronek po uruchomieniu 10 sierpnia 1848 roku pierwszej linii kolejowej łączącej Poznań ze Szczecinem przez Stargard. W obu tych miejscowościach epidemia trwała już od pewnego czasu. Nie zniechęciło to licznych poznaniaków do wycieczek kolejowych do Szczecina, dokąd pociąg kursował dwa razy dziennie. Wkrótce po powrocie pierwszych podróżnych zaczęły pojawiać się zachorowania. Epidemia szybko ogarnęła miasto i do listopada doprowadziła do śmierci 1008 spośród 2400 chorych (598 Polaków, 233 Niemców, 41 Żydów oraz 136 osób innych narodowości). Zaraza najbardziej dotknęła najuboższe warstwy społeczne Poznania.
Cmentarz choleryczny w Krerowie
Cmentarz choleryczny w Krerowie zaczął funkcjonować pod koniec listopada 1848 roku. Najwcześniejszy zapis dotyczący pochówku pochodzi z 28 listopada. W tym roku spoczęły tam łącznie 32 osoby. W 1849 roku odnotowano jeden pochówek. Podczas epidemii cholery w 1852 roku pochowano aż 93 osoby – najwięcej w całym okresie istnienia nekropolii.
Parafia w Krerowie
Parafię erygowano w XIV wieku. Pierwotny kościół, prawdopodobnie wzniesiony w XII wieku przez benedyktynów z Lubinia – ówczesnych właścicieli Krerowa – był pierwszym obiektem sakralnym w tej miejscowości. W późniejszym okresie wieś przeszła w ręce biskupów poznańskich. W 1324 roku biskup Jan Doliwa ufundował nowy kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela.
W 1542 roku w Krerowie odbył się synod diecezjalny, co świadczy o dużym znaczeniu miejscowości w życiu kościelnym tamtego okresu. Obecny kościół powstał w XVI wieku, jednak wojska niemieckie spaliły go podczas II wojny światowej. Odbudowę przeprowadzono w latach 1945–1958. W 2007 roku odtworzono również dzwonnicę, pierwotnie wzniesioną w XIX wieku.
Uwielbiam odkrywać miejsca, w których nie byłem. Chodzę po górach i podróżuję. Interesuje mnie historia, sport oraz etnografia. Zajmuję się także genealogią rodzinną.