Lewy ołtarz boczny prezentuje pochodzącą z około 1430 roku gotycką figurę Matki Bożej. Zalicza się ona do śląskich Madonn Pięknych. Figura posiada charakterystyczne fałdy sukni, welon, sięgający ramion oraz pozłacane atrybuty władzy królewskiej takie jak: korona Maryi i Dzieciątka, berło w ręce Madonny oraz jabłko w rączce Dzieciątka Jezus. Prawy ołtarz z kolei jest charakterystyczny dzięki pochodzącemu z przełomu XVII i XVIII w. obrazu św. Barbary. Obraz ten, w latach 1935–1987 mieścił się na ołtarzu głównym, gdzie zastępował gotycki tryptyk
Piękne szczegóły we wnętrzu
Mikuszowicki kościół jest ozdobiony przez barokową polichromię, stworzoną w roku 1723 przez bielskiego malarza Johanna Mentila. Barwna kolorystyka zachowana jest dzięki żywym, pastelowym barwom, przypominającym stare gobeliny. Widoczne są tutaj liczne motywy pilastrów jońskich i postaci apostołów, które zawierają osiem scen z legendy o św. Barbarze:
– prezbiterium: ochrzczenie Barbary przez św. Jana, odrzucenie kandydatów starających się o jej rękę, odnalezienie kryjówki Barbary i ukaranie jej chłostą,
– nawa: Barbara przedstawiona jako dziecko, Chrystus odwiedzający Barbarę w więzieniu, powtórne męczeństwo, ścięcie.
W wielu miejscach na ścianach kościoła można także zauważyć inne sceny i wizerunki z życia świętych, między innymi : św. Jerzego, który zabija smoka, osoby św. Trójcy oraz wizerunki św. Mikołaja.
Każda scena jest opisana w języku łacińskim oraz polskim, ściślej mówiąc w miejscowej gwarze śląsko-małopolskiej i są one udekorowane szatą roślinną. W pułapie widoczne są barokowe apoteozy (alegoryczne przedstawienia świętych) – w opisanej nawie św. Barbary oraz w prezbiterium św. Trójcy. Na stropowej belce pod chórem muzycznym z XIX wieku, widać podpis malarza Mentila. Na chórze znajdują się organy, powstałe w 1895 roku we Lwowie.
Na uwagę zasługuje także XVIII-wieczna duża kropielnica kamienna w kształcie wazonu, która znajduje się w przedsionku kościoła, zwanym kruchtą. W tym miejscu, a ściślej mówiąc w sobotach przy zakrystii mieści się także kuty kociołek na wodę święconą.
Inne ciekawe zabytki
Przy kościele mieści się stary cmentarz z połowy XVIII wieku z belkowym ogrodzeniem z 1748 roku, na którym umiejscowiony jest kamienny krucyfiks oraz kilka polskich nagrobków z XIX wieku, m.in. rodziny Międzybrodzkich.
Niedaleko kościoła, przy ulicy Cyprysowej stoi kamienna figura przydrożna z roku 1846. Przedstawia ona postać Chrystusa, a także polichromowany i pozłacany krzyż kamienny z 1874 roku, ufundowany przez Michała Międzybrodzkiego i jego małżonkę Mariannę. W ogródku przykościelnym mieści się drewniana kaplica Matki Boskiej Różańcowej.
opracował: Tomasz Wawak
korekta: Anna Kilanowska
Źródła:
[1] Jerzy Polak: Przewodnik po Bielsku-Białej. Bielsko-Biała: Towarzystwo Miłośników Ziemi Bielsko-Bialskiej, 2000. ISBN 83-902079-0-7.
[2] Marta Duda, Sebastian Wypych: Kościoły drewniane Karpat i Podkarpacia. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2001, seria: Monografie Krajoznawcze. ISBN 83-85368-79-5.
[map_bank maps_id=”11″ map_title=”hide” map_description=”hide” map_height=”250″ map_width=”100″ map_themes=”default1″]
Uwielbiam odkrywać miejsca, w których nie byłem. Chodzę po górach i podróżuję. Interesuje mnie historia, sport oraz etnografia. Zajmuję się także genealogią rodzinną.
