Jednym z rodzajów broni miotającej jest łuk. Jego historia jest bardzo długa. Można śmiało stwierdzić, że łuk towarzyszy ludzkości niemalże od zarania dziejów.
Jak zaczęła się historia łuku?
Trudno dokładnie określić, kiedy człowiek zaczął wykorzystywać na polowaniach łuk. Ocenia się, że prawdopodobnie pojawił się w okresie paleolitu 30 000, 25 000 lat temu. Nie wiadomo też, czy łuk najpierw pojawił się na terenie Afryki, Azji czy Europy. Najstarszy łuk, który został znaleziony na ziemiach polskich powstał około 9,5 tysiąca lat temu. Został znaleziony w położonym nad jeziorem Świdwie (Pomorze Zachodnie) Bolkowie. Ślady łuków znajdowano na wszystkich kontynentach, także w Australii, mimo że przez wiele lat archeolodzy uważali, że był to jedyny kontynent, na którym go nie znano. Przypuszcza się, że do wynalezienia łuku doszło w sposób zupełnie przypadkowy, jest to jednak jeden z wynalazków, który w rozwoju kulturowym człowieka ma tak samo duże znaczenie, jak odkrycie ognia, a później wynalezienie koła.
Nazwa broni wywodzi się z języka tatarskiego. Za jednych na najbardziej znakomitych łuczników uchodzili starożytni Egipcjanie. Dla Egipcjan łuk był jedną z najważniejszych broni. Znakomitymi łucznikami byli także Asyryjczycy. Sztukę strzelania z łuku stosunkowo słabo opanowali Grecy i Rzymianie. W ich szeregach łucznikami najczęściej byli Kreteńczyczy. W sztuce strzelania z łuku bardzo biegłe były plemiona mongolskie. W okresie średniowiecza łuk był bardzo cenioną bronią. Ogromną rolę oddziały łuczników odegrały między innymi w bitwie pod Poitiers. Jako środek bojowy łuk zaczął tracić na znaczeniu wraz z wynalezieniem broni palnej.
Jak zbudowany jest łuk?
Głównym elementem łuku jest łęczysko, które dzieli się na dwa ramiona. Wewnętrzna strona łęczyska to brzusiec, zewnętrzna – grzbiet. Ramiona łuku są połączone tak zwanym majdanem. Zakończeniem ramiom łuku stanowią gryfy. Oba końce łęczyska połączone są linką, czyli cięciwą. Pociskiem miotanym z łuku jest strzała. Od momentu, gdy człowiek skonstruował pierwszy łuk, jego budowa nie uległa zmianie. Zmienione zostały jedynie materiały do jego budowy.
Jakie są rodzaje łuków?
Pierwszy łuk wynaleziony przez człowieka nazywany został prostym lub równikowym. Do jego wykonania na terenie Europy wykorzystywane były gałęzie cisu lub jesionu. Współczesne łuki sportowe wywodzą się od długiego łuku angielskiego. Tatarzy astrachańscy używali łuku astrachańskiego. Oddziały łuczników składające się z Tatarów astrachańskich siały postrach wśród wrogów; łuki te były bardzo długie, przekraczały średni wzrost człowieka. Aby naciągnąć cięciwę, należało łuk wbić w ziemię. Wśród Madziarów, Hunów, w krajach arabskich bardzo rozpowszechnionym rodzajem łuku był łuk refleksyjny. Jego zasięg wynosił nawet 500 metrów. Wykonanie łuku refleksyjnego było bardzo pracochłonne, trwało nawet kilka miesięcy. W XVI i XVII wieku używany był w Polsce między innymi przez lekką jazdę kozacką, czasem też przez husarię. Najmłodszy wśród tej starej broni miotającej jest łuk bloczkowy. To łuk stworzony w 1966 roku. Korzystają z niego zarówno osoby, które dopiero zaczynają przygodę z łucznictwem, jak również te, które są mocno zaawansowanymi łucznikami.
Autor artykułu internetowy sklep bron.pl
Naszą pasją są podróże i szeroko rozumiana turystyka. Interesują nas nie tylko powszechne atrakcje, ale także mniej znane miejsca. Opuszczone budynki, stare dworce kolejowe, ruiny zamków, skanseny, nieznane szlaki górskie, ciekawe historie miejsc i ludzi, wykopaliska archeologiczne, muzea, przyroda, przepisy kulinarne naszych regionalnych babć itp. Wszędzie gdzie byliśmy będziemy opisywać i relacjonować dając Wam inspirację i praktyczne porady.
TRAVELSeries.pl – piękno świata jest na wyciągnięcie ręki!
